Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հունվարի 24-ի ասուլիսի որոշ հատվածներ ինչ-ինչ պատճառներով չեն հեռարձակվել, բայց մոնտաժված հատվածները հայտնվել են խմբագրության տրամադրության տակ։ Սիրով ներկայացնում ենք դրանք՝ առանց խմբագրական որևէ միջամտության։ Եվ այսպես։
- Պրն վարչապետ, Լեռնային Ղարաբաղի հարցի կարգավորման մասին խոսելիս Դուք շեշտում եք տարածքային ամբողջականության սկզբունքը, բայց ոչ մի բառ չեք ասում ինքնորոշման իրավունքի մասին․․․
- Ը․․․ Ա․․․ Է․․․ Հըմ․․․ Բանը․․․ Ի՞նչ էի ուզում ասել։ Էն որ․․․ Կներեք, էլի, կարող ա համեմատությունը տեղին չի, ես ներողություն եմ խնդրում․․․ Դե հիմա մարդ կա՝ ասում ա էկեք բարդիները կտրենք, դրա փոխարեն բադրիջան արտահանենք․․․ Բայց մեր երեխաներն էլ են, չէ՞, դա տեսնում․․․ Ի՞նչ էի ասում։ Հա, ինստիտուցիոնալ։ Դուք ո՞նց եք պատկերացնում, որ Սյունիքի լեռներով դեպի Իրան երկաթգիծ կառուցենք։ Էն կինոն հիշում ե՞ք, որ Ֆրունզիկը ասում ա «տի վերբլյուդ վի՞ձել»։ Համ ասում են՝ երկաթգիծը պիտի հայկական տարածքով անցնի, համ ասում են՝ Նախիջևանը հայկական տարածք ա, դե էն ա հայկական տարածքով ա անցնելու․․․ Համ էլ՝ Հայաստանը Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը դեռ 1992 թվականին ա ճանաչել։ Ճիշտ ա, դրանից հետո մտել են, որ ավելի մոտիկից ճանաչեն․․․
- Հաջորդ հարցը պարտադիր պատվաստման և քաղաքացիներից QR կոդ պահանջելու մասին է։
- Հա, մենք էն օրը ընտանիքով Դիլիջանում մտանք սուրճ խմելու, մեզանից QR կոդ ուզեցին։ Երեք անգամ։ Հետո էլ ՀԴՄ կտրոն բերեցին։ Չորս անգամ։ Երկու անգամ էլ՝ դուրս գալուց։ Ես էլ կատակ արեցի՝ ասեցի կարող ա՞ էս որ վեց հատ ՀԴՄ բերեցիք, վեց անգամ էլ պիտի վճարենք։ Սրճարանում պատահաբար լիքը մարդ սուրճ էր խմում, բոլորը ծիծաղեցին։ Բացի մի հոգուց։ Ես հանձնարարեցի պարզել՝ ո՞վ ա, քիչ հետո զեկուցեցին, որ ութ տարի առաջ Ալավերդու տնտեսական խանութից շերեփ ա գողացել։ Հիմա որ էդ մարդուն կալանավորեն՝ աղմուկ են բարձրացնելու, թե քաղաքական հետապնդում ա՞։
- Հաջորդ հարցը վերաբերում է տնտեսական զարգացման հեռանկարներին․․․
- Հա, էդ լավ հիշեցրեցիք։ Բանը․․․ Է․․․ Նախ ասեմ, որ առաջիկա տասը տարիներին խմելու ջրի սակագինը չի բարձրանալու։ Եթե այլ որոշում չընդունվի։ Ը․․․ Ի՞նչ էի ասում։ Հա, որ հայ-թուրքական սահմանը բացվի․․․ Հիմա ով էրկու հատ պլաստմասի կտոր ա գտնում՝ ճանապարհների կողքը խաչ ա․․․ բանը․․․ է․․․ տեղաբաշխում։ Բա թուրքերը չեն նեղանա՞։ Ասում եք պամիդորը․․․ հարկային վարչարարության ինստիտուցիոնալ կայացումը․․․ Բայց ո՞վ ա ասել, որ միայն կենդանի մարդիկ պիտի հարկեր վճարեն։ Մտնում եք գերեզմաններ՝ տեսնում եք հինգ-տասը մետրանոց արձաններ են դրած։ Դա խայտառակություն ա, ոչ ՊԵԿ-ն ա տեղյակ, ոչ Ոստիկանությունը, ոչ «Իմ քայլը» հիմնադրամը․․․ Թող ինստիտուցիոնալ դիմեն, հարկերը վճարեն, ինչ արձան ուզում են՝ դնեն, մենք էլ սահմանված ընթացակարգերով ամեն մետրի համար դրույքաչափ կսահմանենք։ Բա մեր երեխաներն էլ են, չէ՞, ըստ էության․․․Հա, երեխաներ ասեցի՝ հիշեցի։ Էն օրը աղջիկս մտել էր խանութ ձեռնոց առնելու, ասել էին՝ կներեք, 300 հազար դրամից ավել գործարքները՝ միայն անկանխիկ։ Էնքան հաճելի էր, չեք պատկերացնի։ Այ այդպես բոլորը պիտի օրենքի առաջ հավասար լինեն․․․