«Փաստորեն մենք քաղաքական առումով կանգնեցինք այն իրադարձության առաջ, որ Խորհրդային Միության բոլոր հանրապետություններին նվիրել են անկախություն, անխտիր բոլորին, նույնիսկ ՀՀ-ին»։
«Ի տարբերություն բոլոր ԽՍՀՄ հանրապետությունների, որոնք անկախություն էին ստացել, բացի Ռուսաստանից, այդ անկախության իրավունքն ամենաշատը վաստակել է Արցախի Հանրապետությունը, որովհետև այդ անկախությունը մեզ սկուտեղի վրա չեն տվել, մենք այն նվաճել ենք արյունով»։
Մեջբերված մտքերն արտահայտել է Արցախի խորհրդարանի նախկին պատգամավոր, Արցախի հերոս Ժաննա Գալստյանը:
«ՉԻ». Եվ այս մարդիկ փորձում են համոզել, թե ուրիշներն են տարանջատում Հայաստանը և Արցախը: Սրանից լավ տարանջատո՞ւմ: Փաստորեն հայաստանցին անկախությունը նվեր է ստացել, իսկ արցախցին այն նվաճել է:
Ժաննա Գալստյանը երևի տեղյակ չէ, թե 88-ից մինչև 90 թվականը որքան փորձությունների միջով անցան հայաստանցիները մինչև հասան իրենց նպատակին: Երևի բաց է թողել Ոսկեպարում կամ Զվարթնոցում տեղի ունեցած դեպքերը:
Տիկնոջ ուղեղին հասու չէ, որ Հայաստանի և Արցախի անկախությունները օրգանական կապ ունեն: Թեպետ Հայաստանից Արցախ տեղափոխված Հայկ Խանումյանին գյալմա անվանողից ավել բան ակնկալելն ավելորդ է:
Արցախի անկախությունը նվաճվել է անհամեմատ ավելի մեծ արյան գնով, բայց հայաստանցիներն էլ այդ արյան մեջ անհամեմատ ավելի շատ արյուն ունեն ներդրած: Պարզապես օբյեկտիվ պատճառներով, Հայաստանում ավելի շատ հայ է ապրում, քան Արցախում: Անկախությունը նվեր ստանալու կամ նվաճելու մասին մտավարժանքներ անելուց առաջ լավ կլինի սրա մասին չմոռանա: