Միքայել Մինասյանը ֆեյսբուքյան էջում գրում է․
«Նիկոլի հրամանով ուժայիններն այսօր անմարդկային ձևով նսեմացրել են Գորիսի փոխքաղաքապետ Մենուա Հովսեփյանին. թքել են վրան, ծեծել: Եվ այդ ամենը ձայնագրել են, որպեսզի գլխավոր վիժվածքի սիրտը սփոփվի։
Ես հրապարակավ խոստանում եմ երկու բան՝
- Չեմ խնայելու ջանք և միջոց, որ գտնեմ այս ամենն իրականացնողներին: Բոլոր նրանք, ովքեր ունեն տեղեկություններ թքողի, ծեծողների, նսեմացնողների և գործը կարողների մասին, խնդրում եմ ուղարկել ինձ՝ անձնական նամակի միջոցով: Բոլորի հետևից գնալու ենք: Իսկ պատվիրատուի մասով ամեն ինչ պարզ է, հասցեն՝ նույնպես։
- Այսօրվա վայրագության կազմակերպիչների ու իրագործողների վրա չեն թքելու, չեն նսեմացնելու, որովհետև Հայաստանում հաստատվելու է ժողովրդավարություն, իսկ նրանք պարզապես չեն ներվելու։
Հայաստանն իր բոլոր խնդիրներով և դժվարություններով 2018 թվականից կիսաժողովրդավարական երկրից քայլ առ քայլ դարձավ «կիսադիկտատուրա», իսկ երեկվանից արդեն պաշտոնապես հաստատվեց դիկտատուրա, երբ ինքնասիրություն չունեցող վիժվածքի հրամանով սկսեցին նսեմացնել մարդու արժանապատվությունը և նրան ուղարկել տեսագրությունը:
Հ.Գ. Պատմությանը նման բազմաթիվ դեպքեր են հայտնի:
Մուհամադ Քադաֆին ստիպում էր, որ իր քաղաքական հակառակորդներին տանջելիս գաղտնի ոստիկանությունը տեսանկարահանի և երեկոներն անցկացնում էր դրանք նայելով։
Նիկոլայ Չաուշևսկուն լսում էր իր հրահանգով տանջամահ արվողների տառապանքների ձայնագրությունները և դրանք անվանական պահում էր իր արխիվում։
Հիշո՞ւմ եք ինչպես ավարտեցին նրանք: Լավ հիշե՜ք»:
«ՉԻ». Արձագանքելուց առաջ ամեն դեպքում ավելորդ չհամարեցինք ևս մեկ անգամ ստուգել, թե որ թվականին է ծնվել Մինասյանը և ինչով է զբաղվել վերջին 15 տարիներին:
Տեքստը կարդալիս կարող է տպավորություն ստեղծվել, որ սույն անձն իր ամբողջ գիտակցական կյանքը անց է կացրել մարդու իրավունքների պաշտպանությամբ, եղել է դիսիդենտ, իսկ հիմա արտաքսված է:
Առաջին անգա՞մ եք լսում, որ իրավապահները բռնություն կարող են կիրառել ձերբակալվածի հանդեպ: Այդ ի՞նչ երջանիկ անհայտության մեջ եք ապրել, որ առաջին անգամ եք լսում ու զայրանում: 2008 թվականին Սերժ Սարգսյանը, նրա ընկերը ու նրանց իրավապահ համակարգը այնպիսի վայրագություններ իրականացրեցին, որոնցից կփշաքաղվեր անգամ «Կուշտունիցան»:
Պատմական ակնարկներ անելուց առաջ ավելի լավ կլիներ՝ որպես օրինակ հիշատակեիք Ձեր աներոջը: Փաշինյանին բացատրեիք, որ իրավապահ համակարգի անմնացորդ նվիրումը, քաղաքական հակառակորդների հանդեպ բռնությունները երբեք որևէ լավ բանով չեն ավարտվում: Նվազագույնը՝ մի օր ժողովուրդը ոտքի է կանգնում ու տոտալ մերժում է բռնություններ կիրառողներին:
Հ.Գ. Մի մոռացեք, որ ապրում եք Ռուսաստանում, իսկ այդ երկրի ղեկավարությունը գտնում է, որ Քադաֆիին տապալելը մեծագույն հանցագործություն էր: Համեմատականներ զգույշ անցկացրեք, դեպորտ կանեն, շատ անհարմար վիճակում կհայտնվեք: