ԱԺ նախկին փոխնախագահ Էդուարդ Շարմազանովը ֆեյսբուքի իր էջում գրել է. «Նպատակը՝ կապիտուլյացիա բերած ռեժիմի հեռացումը պետք է լինի և վերջ, այլ ոչ թե մեղավորների փնտրտուքը, թե ինչո՞ւ իշխանափոխություն տեղի չունեցավ և ո՞վ էր դրանում «մեղավոր»։
Բոլորս ենք մեղավոր, բոլորս…
Ինչպես բոլոր քաղաքական դերակատարներն ունեին իրենց «մեղքի բաժինը», երբ 2018-ին «իշխանափոխություն օպերացիան» էր իրականացվում»։
«ՉԻ». Շարմազանովը մասնագիտությամբ պատմաբան է և թերևս կիմանա, թե ինչ էին ասում հետնապոլեոնական Բուրբոնների մասին՝ «նրանք ոչինչ չսովորեցին և ոչինչ չմոռացան»:
Մեղք ունենալ չեն կարող այն ուժերը, որոնք իսկապես կոնսոլիդացիայի կոչ էին անում, այն ուժերը, որոնք իսկապես ցանկանում էին մի կողմ դնել ժամանակին ունեցած սկզբունքային տարաձայնությունները, քաղաքական հալածանքները և գողացված հաղթանակների իրողությունը: Մեղքի մեծ բաժին ունի մեկը, որին Շարմազանովը անվանում է ՀՀ երկրորդ նախագահ և մեղքի մի քիչ ավելի փոքր մաս ունի մեկը, որին Շարմազանովը համարում է իր քաղաքական հայրը:
Հակառակ հաջորդականությամբ վերոհիշյալ երկուսն էլ մեղավոր են Փաշինյանին իշխանության բերելու հարցում:
Անգամ Շարմազանովը կհամաձայնվի, որ այդ երկուսը չեն կարող «բոլոր» համարվել:
Չի կարելի մեղադրել բոլոր քաղաքական ուժերին և հանրությանը մի բանի համար, որը հստակ մեղավորներ ունի և անգամ հեռավոր գյուղերում գիտեն այդ մեղավորների անունները: