ԵՊՀ Արևելագիտության ֆակուլտետի դեկան Ռուբեն Մելքոնյանը ֆեյսբուքյան իր էջում անդրադարձել ԱԺ ՔՊ խմբակցության պատգամավոր Վահագն Ալեքսանյանի հայտարարությանը, ըստ որի Ռուբեն Մելքոնյանը ժամանակին ընդդիմադիր ուսանողներին ուղղորդել է և պահանջել է չքննադատել Հայաստանի այն ժամանակվա նախագահ Սերժ Սարգսյանին, քանի որ դա կարող է ազդել ուսանողների առաջադիմության վրա:
«Ավետիք Իսահակյանի պես մտածում էի, թե ինչ լավություն եմ արել այդ «արևելագետին», որ հարուցել եմ նման երախտամոռություն և հիշեցի, որ թույլ եմ տվել սահմանված ժամկետների խախտումով (ուշ էր ներկայացրել աշխատանքը ղեկավարին) մասնակցել դիպլոմային աշխատանքի պաշտպանության և մի կերպ ավարտել ԵՊՀ-ն»:
«ՉԻ». Մի հայտնի խոսք կա. ասա՝ ով է ուսանողդ, և ես ասեմ, թե ինչ դեկան ես դու: Դե, եթե Ռուբեն Մելքոնյանի ուսանողը Վահագն Ալեքսանյանն է, սա արդեն խոսում է դեկանի մասնագիտական որակների մասին, մանավանդ, որ դեկանն է ասում, որ թույլ է տվել, որ պատգամավորը մի կերպ ավարտի ԵՊՀ-ն:
Մենք իրականում չգիտենք, թե ինչպիսի արևելագետ է եղել Վահագն Ալեքսանյանը, դեկան Ռուբեն Մելքոնյանի օրոք շատ-շատերն են մի կերպ ավարտել ԵՊՀ-ն: Եվ դա, դեռ մեղմ ասած:
Բայց մի ուրիշ խոսք էլ կա. ասա՝ ով է դեկանդ, և ես ասեմ, թե ինչ պատգամավոր ես դու: Այստեղ Վահագն Ալեքսանյանի բախտն առանձնապես չի բերել: Ինքը չի կարող լավ, խելացի, տրամաբանող քաղաքական գործիչ լինել, եթե Ռուբեն Մելքոնյանի պես դեկան է ունեցել:
Առիթը եկել է, պետք է հիշեցնենք. սա այն Ռուբեն Մելքոնյանն է, որը 44-օրյա պատերազմից հետո Նիկոլ Փաշինյանին պարտության պատասխանատու համարելուց պարտադիր նշում է Լևոն Տեր-Պետրոսյանի անունը: Սա այն դեկանն է, որը կանգնում, քոչարյանական գլխավոր քարոզչամիջոցում հայտարարում է, թե Թուրքիան խիստ մտահոգ է Փաշինյանի ճակատագրով, տենց բան մեկ էլ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի դեպքում է եղել: Հերիք չէ, որ Տեր-Պետրոսյանի անունը անկապ կպցնում է Նիկոլին, մի հատ էլ Թուրքիայի սիրելի է որակում: Պլենդուզի մակարդակ:
Երեկ մի հատ տափուկ փաստաբան կոչեցյալի գրառմանն էինք անդրադարձել, որտեղ նա Տեր-Պետրոսյանին խոսքեր էր վերագրել, որն Առաջին Նախագահը երբեք չի ասել: Ու Տեր-Պետրոսյանի նկարը՝ Նիկոլի նկարի հետ մասին: Մեր մոտ հարց էր առաջացել, թե ով է դրան փաստաբանի արտոնագիր տվել:
Նույնն էլ Ռուբեն Մելքոնյանի դեպքում է հարց առաջանում. սրան ո՞վ է դեկան նշանակել, ինչի՞ է մինչև հիմա այդ յուղոտ պաշտոնին: Էս «ճ» կլասի դեկաններով կրթությո՞ւն ենք զարգացնելու, նոր և բանիմաց գիտնականնե՞ր ենք ունենալու: Սրանց պրիմիտիվիզմն ու էժանագին, բամբասչի մտքերը մեր պետությանը օգո՞ւտ են տալու, թե՞ վնաս:
Թե որ մեջը մի գրամ արժանապատվություն ու տղամարդկություն կա, թող իր խոսքերը հիմնավորող փաստեր ներկայացնի: Թող մի հատ ասի, թե հայ-թուրքական հարաբերություններն ինչ մակարդակի են եղել նախկին ղեկավարներից յուրաքանչյուրի օրոք, այդ հարաբերություններից Հայաստանը ինչ է շահել, ինչ վնաս կրել, Թուրքիան ինչ է շահել: Մի հատ տեսնեինք, թուրքերը ում ճակատագրով ամենաշատը պետք է մտահոգ լինեին:
Վահագն Ալեքսանյան, քեզանից պատգամավոր դուրս չի գա: