«…Պետք է մտածեինք պահանջատիրոջ մասին և ոչ պահանջատիրության: Պետք է սիրեինք այս Հայրենիքը, հոգայինք այսօրվա հոգսը: Այլապես, հնարավոր է, վաղը պահանջատիրությունը բավարարվի՝ մեջտեղը պահանջատեր չլինի, մանավանդ որ այսպես մի անգամ արդեն եղել է. ձեզ Երզնկայից Շուշի երկիր ենք տալիս, բայց ժողովուրդ չունեք…»:
Հրանտ Մաթևոսյան
Այսօր հայ մեծանուն գրող, տաղանդավոր արձակագիր Հրանտ Մաթևոսյանի ծննդյան օրն է: Կոմիտասի անվան պանթեոն էին այցելել գրողի ընտանիքի անդամները, հարազատներ, արվեստագետներ ու նրա արձակի երկրպագուներ: Նրանք ծաղիկներ խոնարհեցին Հրանտ Մաթևոսյանի հուշարձանին, պատմեցին հուշեր Մաթևոսյան մարդու և արձակագրի մասին:
ՀՀ ժողովրդական արտիստուհի Հասմիկ Պապյանի հոգեպարար երգը յուրօրինակ ձևով էր արձագանքում Պանթեոնի վեհ լռության մեջ՝ ներկաներին պարուրելով մաթևոսյանական շնչով, վերարժևորելով մեծանուն գրողի ծննդյան օրվա խորհուրդը:
Գրողի որդին՝ «Հրանտ Մաթևոսյան» մշակութային-բարեգործական հիմնադրամի ղեկավար Դավիթ Մաթևոսյանը, նշեց. «Հրանտ Մաթևոսյանի խոսքն այսօր էլ արդիական է, երբ ասում է՝ Հայրենիքները չեն տրվում մեկընդմիշտ, հայրենիքները նվաճվում են ամեն օր: Մեկընդմիշտ տրված հայրենիքներ չկան: Վատ են այն որդիները, որ հայրերի տան տեղը իրենց տները չեն բարձրացնում: Վատ սերունդներ են այն սերունդները, որ իրենց հայրենիքները նորից չեն գտնում…
Ինչ վերաբերում է մեր մեծերի հանդեպ վերաբերմունքին, հերթական անգամ ապացուցում ենք, որ ունենք հերթական եզակի անհատականությունը, որ Աստծու շնորհքով մեր իրականությանն է նվիրաբերված, որին առերես պաշտում ենք, առերես սիրում ենք, բայց չենք ընդունում, քանի որ մարգարեին չեն ընդունում: Դա վկայություն է, դա խորհուրդ է, դա խոսք է հիվանդ, անառողջ հասարակության մասին: Եթե մի հասարակություն չի ընդունում իր լավագույններին, իր եզակիներին, իր ճշմարտախոսներին, իր մարգարեներին, ինչ առաջընթացի, ինչ կայացման, ինչ պետականության ու հաղթանակների մասին կարող է խոսք լինել: Անընդհատ վրիպելու ենք, անընդհատ ձախավեր ենք լինելու, անընդհատ փոքր հաջողություններից ոգևորվելու ենք և մեծ վտանգները չտեսնենք ու այդպես շարունակ»:
Անդրադառնալով Հրանտ Մաթևոսյանի թանգարանին՝ Դավիթ Մաթևոսյանը նշեց, որ կարողացել են սեփական ուժերով մասնակի կահավորել միայն թանգարանի դահլիճը, որը բարելավելու անհրաժեշտություն ունի՝ գոնե դահլիճի մակարդակով: Այստեղ ժամանակ առ ժամանակ բեմադրվում է Մաթևոսյանի «Գոմեշը» մոնոներկայացումը և տարբեր կազմակերպությունների հետ համատեղ ևս մի քանի ներկայացումներ: Մինչդեռ հարկ է պետականորեն պատշաճ ուշադրություն դարձնել մշակույթի ու մշակութային օջախների գործունեությանը, ինչը չի արվում:
«Մշակույթն է միակ հիմքը, որ որևէ ազգի պետականությունը տարազատում է, դարձնում է ինքնուրույն, սուվերեն և ազգերի հետ հավասարապես, հավասարաչափ ձևով խոսող միավոր»,- իր խոսքը եզրափակեց Դավիթ Մաթևոսյանը:
Մելանյա Ծառուկյան
Լուսանկարները՝ Գագիկ Շամշյանի
