Շրջակա միջավայրի նախարար Ռոմանոս Պետրոսյանը մամուլի ասուլիսում անդրադառնալով Սևանա լճում սիգի արդյունագործական որսի ծրագրին, ապօրինի ձկնորսության դեմ պայքարին, ինչպես նաև Սևան ազգային պարկում ընթացող բարեփոխումների և լճի էկոլոգիական խնդիրներին՝ ասել է. «Հորդորում եմ չգնել մանրաձուկ, նվազեցնել պահանջարկը՝ չեզոքացնելով անօրինական որսի պատճառով սիգի պոպուլյացիային սպառնացող վտանգը»:
«ՉԻ». Չենք կասկածում Ռոմանոս Պետրոսյանի ազնիվ մղումներին: Բայց իր ազնիվ մղումների մեջ ինքը խոստովանում է, որ իշխանություններն անզոր են ձկան որսագողության դեմ պայքարում:
Բերենք օրինակ. փողոցով անցնում եք, տեսնում եք, որ մեկը սիգ է վաճառում: Ո՞ր դեպքում ավելի արդյունավետ կստացվի որսագողության դեմ պայքարը. եթե դուք ձուկ չգնե՞ք, թե՞ եթե իրավապահ մարմինները հետաքրքրվեն, թե այդ ձուկը որտեղից է, ով է տվել, ինչպես են հասցրել քաղաք ու այդպես շղթայի օղակները հատ-հատ բացել: Այսինքն, եթե փողոցում սիգ վաճառելը հանցագործություն է, իրավապահների գործն է այդ հանցագործությունը բացահայտելը: Մանավանդ, որ այդ ամենը նրանց աչքի առջև է լինում:
Իսկ իշխանություններն ասում են. չէ, ժողովուրդ ջան, եկեք այդ հանցագործության կանխումը ձեր վրա դնենք: Մենք էլ գնանք, շարունակենք հեղափոխությունը:
Իսկ մենք զարմանում ենք, թե ինչու այս իշխանությունները չկարողացան մի հատ մարտի 1-ի գործ կամ գոնե մի աղմկոտ հանցագործություն բացահայտել: Նույնիսկ ձկան գողերին չեն կարողանում պատժել: