«Չնայած արդեն մեկ ամիս է, ինչ Տայուանում վարակակիրներ չկան, ապաքինվել են, բայց մարդիկ էլի շարունակում են զգուշավոր լինել, քանի որ Չինաստանի մեծ թվով քաղաքացիներ դեռևս օտար երկրներից շարունակում են վերադառնալ»,- ասում է մեր հայրենակցուհի, մասնագիտությամբ թարգմանչուհի-մշակութաբան Անի Հարությունյանը: Չինաստանում ուսումն ավարտելուց հետո Անին ամուսնացել և արդեն ինը տարի բնակվում է Չինաստանի Շանսի նահանգի Տայուան քաղաքում:
«ՉԻ»-ի հետ զրույցում Անին պատմեց, որ կորոնավիրուսի համաճարակը Չինաստանի բնակչության մոտ սկզբում խուճապ է առաջացրել, սակայն խուճապային իրավիճակը երկար չի տևել: Չինաստանի կառավարությունը և քաղաքային իշխանությունները շատ արագ և հետևողականորեն սկսել են կորոնավիրուսի դեմ պայքարի աշխատանքները: Նրանք առաջին հերթին հորդորել են բնակիչներին տներից դուրս չգալ, մեկ օրվա մեջ փակվել են բոլոր մոլերը, ռեստորանները, ժամանցի վայրերը:
«Բնակիչները անգամ սնունդ հայթայթելու համար տնից դուրս չէին գալիս, սննդի առաքման համապատասխան կազմակերպությունները սնունդը առաքում էին տուն: Ճիշտ է, Տայուան քաղաքը, որտեղ ես եմ բնակվում, հեռու է կորոնավիրուսի բռնկման օջախ համարվող Ուհանից, սակայն դա չխանգարեց, որ կառավարությունը բոլոր նահանգներում նույն պատասխանատվությամբ ձեռնամուխ լինի համավարակը կանխելու գործընթացին: Սկզբնական շրջանում անհարմարություններ էր ստեղծել դիմակներ չլինելու, լինելու դեպքում էլ շատ թանկ գներով վաճառելու փաստը, սակայն կառավարությունը համապատասխան քայլեր ձեռնարկեց և պատասխանատվության ենթարկեց առիթից օգտվողներին: Սկզբնական շրջանում մեր քաղաքի վարակակիրները քսան հոգի էին, որոնց թիվը հետագայում հասավ հարյուրի»:
Անին երկու երեխաների մայր է և նրան առաջին հերթին մտահոգել է երեխաների անվտանգության խնդիրը: Նա պատմում է. «Երեխաներին ընդհանրապես չէր խրախուսվում տանից դուրս հանելը, և մենք այդպես էլ անում էինք, հետևում էինք հիգիենայի բոլոր կանոններին: Չնայած տեղաշարժվելու սահմանափակումներին, այստեղ բավական արդյունավետ էին աշխատում կրթության և մշակույթի պատասխանատուները: Հատկապես երեխաների համար բազմաթիվ ուսուցողական ֆիլմեր էին նկարահանվում և ցուցադրվում, որպեսզի նրանք հնարավորինս իմանան, թե ինչպես պաշտպանվել կորոնավիրուսից: Կառավարությունը չէր պարտադրում ինքնամեկուսացվել, բայց հորդորում էր՝ մեր իսկ առողջության պահպանման համար մնալ տներում: Այդ օրերին փողոցներում մեկ մարդ անգամ հնարավոր չէր տեսնել, բոլորը հետևում էին կառավարության հորդորին:
Պեկինում է գտնվում Չինաստանի ամենամեծ օդանավակայաններից մեկը, այստեղ վերադարձողները անմիջապես ենթարկվում են 14-օրյա մեկուսացման: Ինչպես գիտեք, տևական ժամանակ է՝ փակվել է արտասահմանցիների մուտքը Չինաստան, միայն չինացիների մուտքն է ազատ, բայց հոսքը այնքան մեծ է, որ հնարավոր չէ բոլորին Պեկինում մեկուսացնել: Այդ պատճառով Չինաստանի քաղաքացիներին վերադարձնող օդանավերը վայրէջք են կատարում ոչ թե Պեկինում, այլ հարակից բնակավայրերում, որոնցից մեկն էլ մեր քաղաքն է»:
Անին մեզ հետ զրույցում տեղեկացրեց նաև, որ մինչև օրս փակ են դպրոցներն ու ուսումնական հաստատությունները, շարունակվում են օնլայն դասապարապմունքները: Մեծ վնաս է հասցվել տնտեսությանը, որը իր ազդեցությունն է թողել մարդկանց սոցիալական վիճակի վրա:
«Երկու ամիս տևեց այդ իրավիճակը, բայց արդեն մեկ ամիս է՝ մարդիկ սկսել են քիչ-քիչ փողոց դուրս գալ, շփվել: Չնայած համավարակը նահանջել է, սակայն բոլորը դիմակներով են: Բոլոր այն հասարակական վայրերում, որոնք արդեն անցել են բնականոն աշխատանքի, ստուգում են թե՛ երեխաների, թե՛ մեծահասակների ջերմությունը, դրանից հետո նոր թույլ են տալիս ներս մտնել: Ջերմաչափում կատարվում է անգամ այգիներում: Այստեղ մարդիկ աշխատում են այցելել միայն այգիներ և խուսափում են փակ տարածքներ գնալուց, որովհետև դեռ այդ վախը կա:
Ես հետևում եմ Հայաստանում ընթացող իրադարձություններին, նկատելի է առողջապահության նախարարության և մյուս կառույցների ջանադիր աշխատանքը, սակայն միևնույն ժամանակ ցավ եմ ապրում, որ քիչ թվով բնակչություն ունեցող Հայաստանում վարակակիրների թիվը անցել է ինը հարյուրից: Մինչդեռ յոթ միլիոն բնակչություն ունեցող Տայուանում վարակակիրները 100 հոգի էին:
Ես ուզում եմ դիմել մեր հայրենակիցներին, որ հետևեն կառավարության հորդորին, հետևեն հիգիենայի պահանջվող կանոններին և հնարավորության դեպքում մնան տանը և եթե հնարավոր է աշխատեն տանից:
Չինաստանում ֆինանսական մեծ կորուստներ կրեցին, տուժեցին մարդկանց բիզնեսները, տուժեցին մանկապարտեզներն ու դպրոցները, սակայն բոլորը այստեղ լավ գիտակցում էին, որ մարդկային կյանքը ավելին արժե, քան ֆինանսը: Պատասխանատվությունն ու հարգանքը միմյանց հանդեպ բերեցին համավարակի դեմ պայքարի հաղթանակի»:
Մելանյա Ծառուկյան