Ռոբերտ Քոչարյանի որդին՝ Լևոն Քոչարյանը, ֆեյսբուքի իր էջում գրել է.
«Հասկանում եմ, որ վերջին դատական նիստից ընդհանուր առմամբ ձևավորվել էր դրական սպասելիք. շատերն էին մտածում, որ ստորությունը և անմարդկային այս վերաբերմունքը պետք է ունենա սահման, սակայն ոչ ես, ոչ հայրս այլ սպասում չունեինք: Չէ որ ակնհայտ է, որ այստեղ իրավական որևէ գործընթաց չկա: Մեզ, և համոզված եմ շատ գիտակից մարդկանց համար, ավելի քան պարզ է, որ դատավորի աթոռին բազմածը կատարում է փոքրոգի, վախվորած մարդուկի հրահանգը, անցնելով բոլոր բարոյական սահմանները: Սա ընդամենը մեկ մարդու ազատության պայքար չէ: Սա պայքար է ստի ու կեղծավորության այն ահռելի քանակի դեմ, որի միջոցով մոլորեցրել և շարունակում են մոլորեցնել մեր բազմաթիվ հայրենակիցների: Սա պայքար է մեր ազգային արժեքների համար, մեր փառահեղ հաղթանակները պահպանելու և նորերը կերտելու համար, որտեղ հերոս են դառնում ոչ թե ճարտար խոսելու ու արհեստավարժ ստելու համար, այլ սեփական և հարազատների կյանքը վտանգելու գնով հաղթանակ բերելու համար: Ի վերջո, սա պայքար է Հայաստանում այլ որակի կառավարման համակարգ ունենալու համար, և այս նպատակների շուրջ համախմբվող մարդկանց քանակն օրեցօր ավելանում է»:
«ՉԻ». Մի պահ պատկերացրեք, որ տողերի հեղինակը (իրականում համոզված ենք, որ ինքը չի գրում) Քոչարյանի որդին չէ, այլ մեկ այլ քաղաքացի: Պատկերացնո՞ւմ եք՝ ինչ հզոր ընդդիմադիր գործիչ կլիներ Քոչարյանի կառավարման տարիներին: Ինչ հմտությամբ և պերճախոսությամբ կմերկացներ Քոչարյանի ռեժիմի հանցագործությունները: Ինչպես անարգանքի սյունին կգամեր ռեժիմի պարագլխին, որը հարյուրներով մարդկանց դատապարտում էր անազատության միայն նրա համար, որ դուրս էին եկել փողոց և իրենց անհամաձայնությունն էին հայտնում կեղծված ընտրություններին:
Եթե տողերի հեղինակը Քոչարյանի կառավարման տարիներին ընդդիմադիր լիներ, կարելի է միայն պատկերացնել, թե ինչ խոսքերի կարժանանար Քոչարյանը, օրինակ՝ Սամվել Բաբայանին, Ժիրայր Սեֆիլյանին կամ Սմբատ Այվազյանին կալանավորելու համար: Առնվազն այսպիսի գնահատականի. փոքրոգի, վախկոտ մարդուկ, որ կալանավորում է այնպիսի մարդկանց, ում տանը հաց է կերել: Միայն կարելի է պատկերացնել, թե ինչ խոսքերի կարժանանար Քոչարյանը, եթե տողերի հեղինակը լիներ ընդդիմադիր և ցանկանար պիտակավորել նրա վարքագիծը Վազգեն Սարգսյանի ընտանիքի և մասնավորապես նրա մայրիկի հանդեպ: Մոտավորապես այսպես. նողկալի արարած, որ ուրացել է այն ընկերոջը, որն իրեն նախագահ կարգեց: Եթե տողերի հեղինակը Քոչարյանի տարիներին լիներ ընդդիմադիր, ապա Բուզանդի փողոցի բնակիչներին իրենց տներից արտաքսելու գործընթացին կտար մոտավորապես այսպիսի գնահատական. անկուշտ և ողորմելի էակ, որ աչք է դրել ուրիշների ունեցվածքին:
Ինչ վերաբերում է գրառման վերջին պարբերությանը: Որքան շատ Լևոն Քոչարյանը խոսի կառավարման նոր որակ բերելու մասին, այնքան շատ մարդ է ցանկանալու, որ հայրը մնա կալանքի տակ: Մի անգամ ժողովուրդը տեսավ, թե Քոչարյանը կառավարման ինչ որակ բերեց, և այժմ նա կալանավորված է հենց այդ կառավարման մոդելի համար: Նոր կառավարման մոդելը ի՞նչ է նշանակելու: Ավելի շա՞տ արյուն, ավելի շա՞տ հանիրավի դատապարտված քաղաքացի: Ավելի շա՞տ ունեզրկված մարդ: Հայաստանի ավելի շա՞տ գույքի օտարում: