«Գագիկ Ծառուկյանի անունը արդեն փառահեղ կերպով գրված է Հայոց պատմության էջերում»:
Հայտարարության հեղինակը ԱԺ փոխնախագահ Վահե Էնֆիաջյանն է:
«ՉԻ». Փաստորեն Վահե Էնֆիաջյանը այլընտրանքային պատմություն է գրել, բայց չի տեղեկացրել:
Հետաքրքիր է՝ երբվանից է սկսվում այդ փառահեղ ճանապարհը: Հուսով ենք, մեկ առանձին գլուխ նվիրված չէ 1979 թվականի դեպքերին, երբ Ծառուկյանը միայնակ դիմադրում էր ռուս կանանց և խորհրդային արդարադատությանը: Իսկ եթե նվիրված է, ապա ոչ թե 1988 թվականը պետք է համարել ազգային զարթոնքի տարեթիվ, այլ հենց 1979 թվականը, երբ Ծառուկյանը սկսել է իր պայքարը:
Փառահեղ էջ է 2008 թվականի Մարտի 1-ը: Ի վերջո, ամենավճռական պահին, Ծառուկյանը ճակատամարտի թատերաբեմ մտցրեց իր այրուձին: Ականատեսների վկայությամբ նրանք կռվում էին հատուկ խիզախությամբ և հաստատակամությամբ:
Ինչ խոսք, փառահեղ էջ է սոված և աղքատ երկրում միլիարդատեր դառնալը: Որքան բարոյական և այլ օրենքներ պետք է շրջանցես, որ հասնես այդպիսի արդյունքի: Որքան ճկուն ու խիզախ պետք է լինես, որ Սաշիկի ու Միշիկի աչքի տակ հարստանաս և պահպանես այդ հարստությունը:
2015 թվականը ընդհանրապես բենեֆիսի տարի էր: Անգամ Կուտուզովի փառահեղ նահանջը խամրում է Ծառուկյանի նահանջի ֆոնին: Փառահեղ համբերություն, նյարդերի ամրություն, կրկին ճկունություն է անհրաժեշտ, որ Սերժ Սարգսյանի հայտնի խոսքերից հետո նորից սկսես նրա հետ համագործակցել: Անգամ հայտնի դիվանագետներ Թայլերյանը և Մետերնիխը չունեին նման շրջահայացություն: Առաջինը չներեց Նապոլեոնին, երբ կայսրը նրան անվանեց «կեղտ», իսկ Ծառուկյանը իսկապես փառահեղ դիվանագետի որակներ դրսևորեց և ուշադրություն չդարձրեց «դոդ» պիտակավորմանը:
Հուսով ենք՝ իրավապահները գտել են բոլոր կոմպրոմատները, որոնց շնորհիվ Էնֆիաջյանը և մյուսները գտնվում էին քաղաքական գերության մեջ: Այլապես Էնֆիաջյանը կշարունակի գրել Ծառուկյանի փառահեղ պատմությունը: