Պատերազմից առաջ շատ էր չարչրկվում հերոսների թեման: Պատերազմը ունի նաև այդպիսի հատկություն՝ զուլալում է կեղտոտ ջրերը:
Սեպտեմբերի 27-ին Արցախի հերոս Սեյրան Օհանյանը մեկնեց Ստեփանակերտ և իր ծառայություններն առաջարկեց Պաշտպանության Բանակին: Առանց ակնկալիքների, առանց պաշտոն տալու նախապայմանների, պարզապես առաջարկեց իրեն օգտագործել այնտեղ, որտեղ հարմար կգտնեն իր նախկին ենթակաները: Իրապես հերոս և հայրենիքի նվիրյալ պետք է լինել, որ մի կողմ դնես անցյալը, սուբորդինացիան և անվերապահ կատարես ղեկավարության հրահանգները:
Բայց կան հերոսներ, որ նախընտրեցին Ստեփանակերտի հյուրանոցները և դրանց ֆոյեներում սկսեցին հարցազրույցներ տալ ու քաղաքական հաշիվներ մաքրել:
Սեյրան Օհանյանի կինը, որ մշտապես ակտիվ է եղել սոցցանցերում, լուռ է և չի պատմում, թե ամուսինը ինչ մեծ գործ է անում Շուշիի պաշտպանության համար:
Դրա փոխարեն կան հերոսներ, որ իրենց մեդիաներին հրահանգում են գրել տեքստեր բերված զենքերի և այլ մտացածին գործունեության մասին:
Պատերազմի արդյունքում իրական հերոսները էլ ավելի են արժևորվելու, իսկ խեռոսները վերջնականապես նետվելու են պատմության աղբանոց: