Քաղտեխնոլոգ Արմեն Բադալյանն ասել է. «2018-ի ապրիլ-մայիսյան իրադարձութուններից հետո քրեաօլիգարխիկ համակարգին փոխարինելու եկավ անձնիշխան համակարգը, որը կառավարման այնպիսի համակարգ է, որ չի հանդուրժում որևէ այլընտրանք՝ ուժային, քաղաքական, իրավական կենտրոն»:
«ՉԻ». Հետաքրքիր է, իրեն քաղտեխնոլոգ համարող այս անձնավորությունը որտե՞ղ է տեսել մի երկիր, որտեղ՝ որպես այլընտրանք, հանդուրժում են ուժային երկրորդ կենտրոն: Երևի միայն աֆրիկյան ու լատինաամերիկյան որոշ երկրներում:
Նման մի բան մենք տեսել ենք Հայաստանում. երբ 1990 թվականին իշխանություններին՝ որպես այլընտրանք, ձևավորվել էր ՀԱԲ-ը: Քաղտեխնոլոգը սա՞ նկատի ունի: Թե՞ 1994 թվականի ուժային կենտրոնը՝ «Դրո» կառույցը: Թող ասի, իմանանք:
Երկու դեպքում էլ Հայաստանը ներքաշվելու էր քաղաքացիական պատերազմի մեջ, եթե իշխանությունները հանդուրժեին այդ ուժային կենտրոնները: Բայց իշխանությունները թույլ չտվեցին դա, և երկար տարիներ Հայաստանը տարածաշրջանում կայունության կղզյակ էր:
Բայց որտեղի՞ց են ճարում սրանց, ու ովքեր են անունները քաղտեխնոլոգ դրել: