«Ասում են՝ էսինչը քաղբանտարկյալ ա, էնինչը քաղբանտարկյալ ա, կներեք, դուք ինչի՞ քաղբանտարկյալ չեք», անդրադառնալով Հայաստանում քաղբանտարկյալների առկայության թեմային՝ հայտարարել է Նիկոլ Փաշինյանը։
Մեր մեջ ասած՝ տխմարության ամենատարածված ապացույցներից մեկը համարվում է այն օրինակը, երբ ինչ-որ մեկն օվկիանոսից մի դույլ ջուր է վերցնում, ու դրա մեջ ոչ մի ձուկ չտեսնելով՝ պնդում, թե օվկիանոսում ընդհանրապես ձկներ չկան։ Նիկոլ Փաշինյանի պնդումն էլ է այդ շարքից, որովհետև նույն հաջողությամբ կարելի է հայտարարել, թե 1915-ին ոչ մի ցեղասպանություն էլ չի եղել (բա ինչո՞ւ են ոմանք փրկվել), Ստալինի օրոք քաղբանտարկյալներ չեն եղել (բա ձեր պապին ինչո՞ւ չեն աքսորել), և այլն։
Չնայած՝ ուրիշ ի՞նչ պահանջես մի մարդուց, որը, անդրադառնալով Ալենչոյի եղբոր ընկերության՝ աջուձախ ասֆալտի տենդերներ շահելու փաստին, տարավ-բերեց, թե «բայց չէ՞ որ կան նաև տենդերներ, որոնք ա՛յդ ընկերությունը չի շահել»։