Ժիր էր Հայկոն, դուրեկան,
Նոր էր քառսուն տարեկան,
Նըրա օֆիս երբ մի օր
Եկան երկու շեյխավոր։
Ու Մեսչյանը կոստյումով
Քարտեզ բերավ Գուգլով
Բացեց նըրանց առաջով,
– Շնորհակալ ենք, ասենք թե
Ներդրող ենք մենք վայթե
Եկել ենք մենք Ավանից.
Հաց չենք ուզում ձեզանից,
Հող տըվեք մեզ Կենտրոնից...
Կսարքենք մենք լէն շենքեր,
Ու կդառնաք դուք շեյխեր,
Հայկոն լսեց, մտածեց.
Շեյխի ջինսը նկատեց,
Հեռախոսով էր խոսում,
Թագավորն էր բան հարցնում:
– Էլ հող չկա, տեր աստված.
Ու ճամփեց ալ-Մոթորսին,
Մերժեց իբն-Գագոյին։
«Չորրորդ իշխանություն», 13, 2019