ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության ղեկավար Սեյրան Օհանյանի կինը՝ Ռուզաննա Խաչատրյանը, Գյումրիում «Կանայք հանուն համազգային միասնության» նախաձեռնության կազմակերպած հավաքում ասել է. «Ես բոլոր հնարավորություններն ունեցել եմ իմ զավակների հետ լքելու Հայաստանը և Սեյրան Օհանյանին թողնեմ՝ իր դարդերով տապակվի»:
«ՉԻ». Այսինքն՝ Ռուզաննա Խաչատրյանը հերոսություն է համարում, որ Հայաստանում է ապրում և Սեյրան Օհանյանին էլ մենակ չի թողնում, որ իր դարդերով տապակվի:
Որպեսզի տիկին Ռուզաննա Խաչատրյանը հասկանա, թե որն է իրական հերոսությունը, բերենք դեկաբրիստների կանանց օրինակ:
1825թ. ապստամբությունից հետո հարյուրավոր դեկաբրիստներ ցմահ աքսորվեցին Սիբիր: Նրանցից շատերի կանայք կամավոր գնացել են ամուսինների ետևից: Այն կանայք, որոնք գնացել են Սիբիր, զրկվել են ազնվական կոչումներից ու արտոնություններից, Սիբիրում աքսորյալի կարգավիճակ են ստացել, այսինքն՝ նրանց տեղաշարժը, նամակագրությունը, գույքի տնօրինությունը սահմանափակվել է: Ավելին, դեկաբրիստների կանանց արգելվել է ամուսինների մոտ գնալիս երեխաներին հետները վերցնել: Այսինքն՝ երեխաներից էլ են զրկվել: Եվ նույնիսկ ամուսինների մահից հետո նրանց մեծ մասին արգելվել է վերադառնալ Ռուսաստանի եվրոպական հատված: Ու այս բոլոր զրկանքներին դեկաբրիստների կանայք կամավոր են գնացել:
Դուք հաճա՞խ եք տեսել նման հերոսների, որոնք հանգիստ բնակվում են դղյակում, որոնց ամուսինները խորհրդարանական խմբակցությունների ղեկավար են: Այնպես է ասում, կարծես «ադալժենի» է անում Սեյրան Օհանյանին, որ չի լքել Հայաստանը:
Ռուզաննա Խաչատրյանին խորհուրդ կտանք դիտել Վլադիմիր Մոտիլի «Երջանկության գերող աստղը» ֆիլմը: