Արցախի Հանրապետության ազգային անվտանգության խորհրդի նախկին քարտուղար Վիտալի Բալասանյանն իր ֆեյսբուքյան էջում ահազանգել է. «Համոզված եմ, որ մեր երկիրը վտանգված է: Ավելի վտանգված է, քան 1991-1994 թվականերին»:
Ըստ նրա տեղեկության ԼԳԲՏ համայնքի ներկայացուցիչների 10 հազարից ավելի հոսք է սկսվելու, եթե Հայաստանում շարունակեն հանդուրժել նրանց: «Ավելի մեծ վտանգ է սպառնում հնդիկների անձնագրերով Հայաստան ներթափանցողների պրոյեկտից: Իմ տեղեկությամբ՝ դրանք մահմեդական, մուսուլման, իսլամը ընդունած մարդիկ են, որոնց թիվը 30.000-ի է հասնելու»:
«ՉԻ». Գիտենք, գիտենք, երեկ էինք ասել, որ Վիտալի Բալասանյանին ձգտելու ենք հնարավորինս քիչ անդրադառնալ, բայց մենք ի՞նչ անենք, որ այս մարդը ամեն կերպ ձգտում է մեր ուշադրությունը գրավել: Ու թարսի պես, ստացվում է:
Ուշադրություն դարձրեք նրա այս արտահայտությանը՝ «ըստ իմ տեղեկության, ԼԳԲՏ համայնքի ներկայացուցիչների 10 հազարից ավելի հոսք է սկսվելու»:
Սա օրենքից ավելի հաստատուն գործող բան է. եթե մեկը սկսում է ուրանալ ընկերոջը, զինակցին, հրամանատարին, միասին կերած հացը, իմացեք, նման մարդը պարտադիր, անպայման, վաղ թե ուշ, ԼԳՏԲ-ներից, Հայաստանի ու Արցախի վերջից է խոսելու, ազգային արժեքներից, իր հերոսական անցյալից: Վերցրեք ցանկացած ուրացող մարդու, համոզվեք:
Բայց հնդիկների պահով առաջին անգամ ենք նման բան տեսնում: Չգիտենք, թե ուրացող և հնդիկների թեմա բացող մարդը ինչերի է ընդունակ:
Հ.Գ. Ափսոս, Վիտալի Բալասանյան այլ երկրի քաղաքացի է, մի հատ ՀՔԾ-ն հարցներ, թե ԼԳՏԲ-ի մասին տեղեկությունները որտեղի՞ց է իմանում: