Արցախի արտգործնախարար Դավիթ Բաբայանը հայտարարել է, թե «1996-97 թվականներին Արցախը դուրս մնաց բանակցային գործընթացի մի մասից․․․» և այլն։
Փաստորեն մարդը մի ամբողջ արտաքին քաղաքական գերատեսչություն է ղեկավարում, բայց տեղյակ չէ, թե իրականում իր ներկայացրած (թեկուզ՝ չճանաչված) երկիրը երբ է դուրս մնացել բանակցային գործընթացից։ Իմաստ էլ չունի հարցնելը՝ բա եթե 1996-97-ին «դուրս էր մնացել», ինչո՞ւ էին կարգավորման առաջարկներն ուղարկում 3 հասցեներով՝ Երևան, Ստեփանակերտ ու Բաքու, և ինչպե՞ս էր «բանակցային գործընթացից դուրս մնացած» Արցախը մերժում առաջարկները։
Ցավալի է, բայց այս խելքով էլ ուզում են խոսել աշխարհի հետ, ու զարմանում են, որ որևէ մեկը դա լուրջ չի ընդունում։