«Մի մարդ, որը Շուշիի ազատագրումից անտեղյակ էր, մի մարդ, որն ազգային գաղափարախոսությունը կեղծ արժեք էր սահմանում, մի մարդ, որին իր սեփական թիմը եկավ և սեփական կաբինետում իշխանությունից վռնդեց դուրս, մի մարդ, որը երկիրը տարավ արկածախնդրության և Մարտի 1-ի, հիմա փորձում է աղավաղել պատմությունը, մեղանչել մեր ազգային արժեքների նկատմամբ»:
Մտքերի հեղինակը ՀՅԴ ԳՄ անդամ Լիլիթ Գալստյանն է, որոնք նա հայտնել է 168.am-ի հետ զրույցում:
«ՉԻ». Այս տողերը կարդալիս ակամայից հազար փառք ես տալիս հեղափոխությանը, որ եկավ և իր համապատասխան տեղն ուղարկեց Դաշնակցությանը: Եվ երիցս ճիշտ է քաղաքապետարանը, որ այդ կուսակցությանը հող է տրամադրել Սովետաշենի աղբանոցի կողքին:
Նման մտքեր արտաբերելուց հետո այս տիկինը և նրա ընկերները համարձակվում են խոսել հայոց պատմությունը անաղարտ ներկայացնելու իրենց մտահոգությունից:
Հա, Շուշին ազատագրել են Ռոբերտ Քոչարյանը և նրա հավատարիմ զինակից դաշնակները: Այս խելքով ոչ թե Հայոց պատմություն պետք է գրել, այլ խմբագրել «Դոն Քիշոտը»:
Մարտի 1-ի շատ ավելի ծավալուն դատաքննություն պետք է լիներ և առնվազն քաղաքական գնահատանքի արժանանար նաև Քոչարյանի սատելիտների պահվածքը 2008 թվականի գարնանը, որպեսզի այսօր Գալստյանը և ընկերները ընդհանրապես ռիսկ չանեին մտավարժանքներ անել Մարտի 1-ի վերաբերյալ:
2008 թվականի իրադարձությունները եղել են բոլորիս աչքի առաջ և ինչ-որ սեպագիր արձանագրություններից չէ, որ պետք է ծանոթանանք այս կամ այն ուժի՝ այդ օրերի քաղաքական դիրքավորման մասին: Դաշնակցությունը մտել է քաղաքական առևտրի մեջ, պահանջել և ստացել է պաշտոններ ու կանգնել այն ուժի կողքին, որը գնդակահարելով խաղաղ ցուցարարներին՝ իշխանություն է պահել:
Դաշնակցության պատմության ընթացքում արկածախնդրությունը եղել է նրա գործունեության անբաժան մասնիկը, բայց Մարտի 1-ը կոնկրետ խարան է, կանխամտածված և ավարտին հասցված հանցագործության էջ Հայոց նորագույն պատմությունում, որտեղ Դաշնակցությունն ունի իր լուման: