Անդրանիկ Թևանյանը գրել է. «Չեն տրվում պատասխաններ, թե ի՞նչ գին ենք վճարում մենք այս ամենի համար, սա՞ էիք խոստացել հայ ժողովրդին, Արցախին, Հայաստանին, ինչո՞ւ ազգը պառակտվեց պատերազմի նախաշեմին և ո՞ւմ ձեռքերով, ո՞վ է մեղավոր թշնամու լկտիության համար»:
«ՉԻ». Փաստորեն, երբ մեզ պատերազմ են պարտադրում, հարձակվում մեր վրա, մինչև պաշտպանվելը պիտի քցեինք-բռնեինք, թե ինչ գին ենք վճարելու սրա համար, արժե՞ գլուխ դնել:
1990-ականներին էլ էին մեզ պարտադրել պատերազմ, բայց այս քոչարյանականի մոտ երբևիցե հարց չի առաջացել, ասի՝ պրն Քոչարյան, սա՞ էիք խոստացել հայ ժողովրդին: Կարծես պատերազմը մի երևույթ է, որը կարելի է պլանավորել, բյուջեում հատուկ տող գրել, նախընտրական խոստում տալ, որ դա չի լինելու:
Իսկ ազգը չի պառակտվել: Թեպետ շատ եք տանջվում այդ ուղղությամբ: Ազգը պառակտված էր այն ժամանակ, երբ ձեր Քոչարյանի ձեռամբ առաջացավ հայաստանցի-ղարաբաղցի արհեստական ջրբաժանը: Ազգը պառակտված էր այն ժամանակ, երբ ձեր «հերոսը» Արցախի սահմաններն էր դատարկում՝ իր իշխանությունը պահպանելու համար: Գնացեք, ուրիշ տեղ ու ուրիշներին պառակտեք: