Ռոբերտ Քոչարյանի երազը

Ինքը հռչակվել է նախկին վարչապետների կլուբի գերագույն գլխավոր հրամանատար: Ու հիմա գնում է սաֆարիի: Ինքն է, Վազգենն է, Խոսրովն է, Կարենն է: 

Սարեր, ձորեր են անցնում, որտեղ ժողովուրդ են տեսնում, սուսուփուս են գնում, որտեղ վտանգ է՝ կուզեկուզ:
Գնում, գնում են, մին էլ Առինջումը տեսնում են երեք հատ գազանանոց: Երկու գազանանոցում կենդանի չկա, մնի մեջ էլ իսկի շուն չկա: Մին էլ, ըհը՛, մտիկ են տալիս, որ էս անշուն գազանանոցում երեք հատ առյուծ, ճչում, մռնչում են. երկուսը՝ ալբինոս, մինն էլ կենդանի չի:

- Վազգե'ն, տո՛ւր հա, տո՛ւր։

- Թե բա՝ 20 րոպեից։

- Խոսրո'վ, տո՛ւր հա, տո՛ւր։

- Ես քյառ եմ, քյառ:

- Կարե'ն, գոնե դո՛ւ։

- Ես Ռուսաստան եմ:

- Բա ի՞նչ անենք:

Ինքը ալբանական կարճ ու երկար, հաստ ու բարակ հրացանը վերցնում, նշան է բռնում, մին էլ տրա՜ք, ու կրակում... Զարկում է էնպես, որ էս անկենդան առյուծը փռվում է գետնին: Ինքը հերոսաբար թամքում է էս սատկած առյուծը ու ձեն տալիս. «Գյադե՛ք, մի դենը գնացեք»: Գյադեքը դենն են գնում: «Գյադե՛ք, հիմի էլ դեսը գնացեք»: Այս անգամ էլ դեսն են գնում:

- Վազգե՛ն, նկարի՛: 

- Թե բա՝ գնացքում կորցրել եմ:

- Խոսրո՛վ, նկարի՛:

- Ես կույր եմ, կույր:

- Կարե՛ն, գոնե դո՛ւ։

- Ասենք թե, նկարեցի, բա որ առյուծը հանկարծ գա ու ինձ ուտի... 

Ճարը կտրած, ջեբից հանում է Շվեդիայից բերած Nokia-ն՝ երեք կնոպկով, երկուսը չեն աշխատում, էն մինն էլ իսկի չկա: Էդ չեղած կնոպկովը իրեն սելֆի է անում, երկուսը՝ պրոֆիլ, մինը՝ անֆաս: 

Էսպես սատկած առյուծը շալկած, շատ են գնում, թե քիչ, մին էր դեմները դուրս է գալիս մի սուրբ դեսպան: 

- Եկե՜լ եմ,- ձայն է տալի դեսպանը։

- Ո՞րտեղից ես եկել,- հարցնում է ինքը:

- Ծովի էն ափից։

- Ընչո՞վ ես եկել։

- Չայնիկը միացրել եմ, վրեն նստել եմ, եկել։

- Ուրեմն՝ ծովը պստիկ է եղել։

- Ի՜նչ պստիկ, սուրհանդակը չի կարող երկու օրում թռչի, ետ գա։

- Ուրեմն՝ սուրհանդակը փուչ է եղել։

- Ի՜նչ փուչ. դրա օֆիսի կրիշը քաղաք է ծածկում։

- Ուրեմն՝ քաղաքը շատ է փոքրիկ։

- Ի՜նչ փոքրիկ. իմ օբյեկտների մի ծայրից մյուսը չեմ հասնի։

- Ուրեմն՝ թզուկ ես:

- Ի՜նչ թզուկ. որ Երևանից սուրհանդակը մեսիջ ուղարկի, ձենը ականջիս չի հասնիլ։

- Ուրեմն՝ խուլ ես:

- Ի՜նչ խուլ. սարում որ մեկին գաղտնալսեն, ես կլսեմ։

Ինքը մնում է կապված-մոլորված, զգում է, որ դեսպանը շատ քոքվածն է. բյուջե չկերած, տելեվիզըր նայած, աշխարհքը տեսած, մազերը ֆենած,  էլ չի իմանում՝ ինչ ասի: Գնաց ջոջը, քաշեց պոչը:

Արթնանում է «Նաիրի» ԲԿ-ում: