Արցախի ԱԺ պատգամավոր Մետաքսե Հակոբյանն ասել է. «Երբ Ռուբեն Վարդանյանը եկավ Արցախ, սկզբում մեր համար անհասկանալի էր, որովհետեւ Արցախն այդքան դավաճանություններից հետո արդեն դժվարությամբ էր մարդկանց ընդունում ու հասկանում»:
«ՉԻ». Հետաքրքիր է, թե այդ ինչ դավաճանությունների մասին է խոսքը: Այդ ովքե՞ր են Արցախ եկել ու դավաճանություններ արել: Մոնթե՞ն, Սմբա՞տը, երկրապահի տղե՞րքը, Դավիթ Մանուկյա՞նը:
Ու էն աստիճանի դավաճանություններ արած լինեն, որ դրանից հետո դրսից եկողներին դժվարությամբ ընդունեին: Որևէ մեկը գիտի՞ դավաճանության նման դեպք: Գուցե խոսքը Հայկ Խանումյանի մասի՞ն է, որին գյալմա էինք անվանում:
Իսկ հանրության մոտ ճիշտ հակառակ տեսակետն է. որ այդ Արցախից են որոշ մարդիկ եկել Հայաստան ու դավաճանություններով զբաղվել: Դավաճանել են ընկերներին, զինակիցներին, ուրացել միասին կերած հացը, ուրացել Հայաստանի իշխանությունների արածը, դավաճանել Շարժմանը, թիկունքից հարվածել հայկական պետականությանը, ձեռի հետ էլ թուլացրել Արցախը:
Չասենք, էլի, ում մասին է խոսքը: Բոլորս էլ լավ հասկանում ենք՝ ում մասին է: Պետք լինի, անունները կնշենք: Բայց այն բանից հետո, երբ մի հատ դուք անուններ կտաք: