«Վերջին երեք տարիներին տեղի է ունեցել պետական-քաղաքական սուր դեֆորմացիա՝ Ազգային Ժողովը աստիճանաբար վերածվել է կառավարության կցորդի»։
Սա մեջբերում էր նախկին փոխվարչապետ, ներկայումս պատգամավոր Արմեն Գևորգյանի հոդվածից:
«ՉԻ». Հոդվածում էլի շատ զավեշտալի պնդումներ կան, բայց կարծում ենք, որ նախկին փոխվարչապետը այս պնդումը գրելիս հատկապես բարձր տրամադրության մեջ է եղել:
Երևի հիշել է, թե նախագահի աշխատակազմում ու կառավարությունում աշխատելու տարիներին օրը քանի ցուցում են ուղարկել խորհրդարան: Հիշել է, թե որքան էին տանջվում օլիգարխ պատգամավորներին արտասահմաններից ու ռեստորաններից «քերելու», խորհրդարան բերելու վրա: Հիշել է, թե քանի անգամ է զանգահարել Գալուստ Սահակյանին, Տիգրան Թորոսյանին ու Վահրամ Բաղդասարյանին՝ պահանջելով համապատասխան քանակի գլուխ պատգամավոր ապահովեն, որ անցկացնեն կառավարության օրենսդրական նախաձեռնությունը:
Եթե Գևորգյանը իրեն մի փոքր նեղություն տար ու ծանոթանար վիճակագրությանը, ապա կտեսներ, թե նախկինում ու վերջին երեք տարում որքան է փոխվել կառավարության օրենսդրական նախաձեռնությունները մերժելու պրակտիկան:
Ու ընդհանրապես, որ համեմատում եք, չե՞ք նկատում, որ իրար շատ նման եք: Ոնց որ մեկդ մյուսից առաջացած լինեք: