Մոզամբիկում Գերագույն-գլխավոր վոժդի ընտրություններն ավարտվել էին: Մբունգա-Լոխլավա-Տունգան մազերի միջից հերթով հանում էր ջայլամի փետուրները, ափսոսանքով վերջին անգամ նայում դրանց ու մի կողմ դնում... Իսկ Սպիտակ պլանտատորների երկրից եկած դիտորդները, որոնցից մեկի ականջն էր կապած, մյուսի ձեռքը և այլն, շնորհակալություն էին հայտնում Սերժիկի-Կուանակիկիին, որ վոժդի ընտրությունների ժամանակ իրենցից ոչ մեկին ամբողջովին չեն կերել: «Եղել են ընդամենը առանձին փորձեր»,- ասում էին նրանք ու շտապում որքան կարելի է շուտ հեռանալ Մոզամբիկից:
Իսկ Մոզամբիկում ռիտուալը շարունակվում էր: Դա տեղի էր ունենում այսպես. Մեծ վոժդ Սերժիկի-Կուանակիկին, պատգարակի վրա նստած, խոտի չորացրած ցողունով քիթն ինչ-որ անհասկանալի սպիտակ փոշի էր քաշում, աչքերը կկոցում ու գոռում «Առա՛ջ, Մոզամբիկ», իսկ Գերագույն-գլխավոր վոժդի յոթ թեկնածուները հերթով մոտենում էին նրան: Ըստ ծիսակարգի, առաջինը մոտեցավ ՄՅԴ վոժդ Դրօ-Դրօ-Վահանան, ճակատը երեք անգամ խփեց գետնին ու գոռաց. «Օ~, Մոզամբ ժողովուրդ, ես պարտվե՛լ եմ: Կուանակիկի-վո՛ժդ»: Հետո իր ցեղի ռազմիկներից մեկից վերցրեց նիզակը, սկսեց դրա պոչով հարվածել ինքն իրեն ու ձախ ոտքի վրա ցատկոտելով` պարել ծիսական այն պարը, որը սովորաբար պարում են անտիլոպի հաջող որսից հետո: Հետո մոտեցավ «Ադաթաց Մոզամբիկի» վոժդը և նույնությամբ կրկնեց ամեն ինչ` միայն մի տարբերությամբ. սկսեց պարել այն պարը, որը սովորաբար պարում են հաջող որսից հետո` եթե այնքան էլ գոհ չեն իրենց փայից:
Այդ ամենն ուղեկցվում էր դհոլի ռիթմով: Միաբանա ցեղի վոժդը, դհոլը թևի տակ, միաժամանակ և՛ պարում էր, և՛ գոռում «Կուանակիկի-վոժդ»: Բայց դրանով նրա ֆունկցիաները չէին սահմանափակվում: Ամեն անգամ, հենց որ մոտենում էին մանր-մունր վոժդերը, Սերժիկի-Կուանակիկին զամբյուղից մի կոկոս էր հանում և խփելով Միաբանա ցեղի վոժդի գլխին` ջարդում: Դրանից հետո մանր-մունր վոժդերը պարտավոր էին հավաքել ջարդված կոկոսի բեկորները և գոռալ «կես կոկո՛ս: Կուանակիկի-վո՛ժդ»: Իսկ երբ կոկոսներից մեկը չջարդվեց, վազելով հրապարակ մտավ գոյություն չունեցող Վազգա-Վազգա ցեղի վոժդը, վերցրեց կոկոսն ու գոռաց «մե՛կ կոկոս»:
«Չորրորդ իշխանություն», փետրվարի 23, 2008թ.