Մարդու իրավունքների առաջին պաշտպան, իրավապաշտպան Լարիսա Ալավերդյանը՝ «Ֆիզգորոդոկում» տեղի ունեցած դեպքերի առնչությամբ, որի ընթացքում ոստիկաններն անհամաչափ ուժ էին կիրառել բնակիչների հանդեպ, ասել է. «Լավ տղա էիք, գնայիք, թուրքի դեմ կռվեիք: Գնացե՛ք, հիմա կանգնեք դիրքերում և այնտեղ ցույց տվեք ձեր ուժը, կամքը: Պողպատե մանդատ եք ստացել, գնացեք թուրքի հետ պատերազմեք, պահպանեք մեր սահմանները: Թույլ մի տվեք, որ սպանվեն մեր երիտասարդները: Պողպատե մանդատը նրա համար չէ, որ մեր բնակչին ծեծեք»:
«ՉԻ». Ոնց որ երկու կրակի արանքում լինես: Իշխանությունները բռնություններ են կիրառում, ասում ես՝ ինչի՞ եք անում, մեկ էլ կողքից հայտնվում է մեկը, որն այդ նույն բռնությունների մասին այնպես է խոսում, կարծես այդ բռնությունները քողարկողներից մեկն ինքը չի եղել:
Հո հենց այնպես չէի՞ն Լարիսա Ալավերդյանին անվանում մարդու իրավունքների կիսապաշտպան: 2000-ականներին, երբ մարդկանց, քաղաքացիներին, կին ու երեխայի տալիս ջարդում էին՝ Բաղրամյան պողոտայում, Բուզանդում, մի անգամ չտեսանք, ասեր՝ Ռոբերտ Քոչարյան, լավ տղա ես, գնա թուրքի դեմ կռվի, դիրքեր պահի: Կամ ասեր՝ էս ի՞նչ ես անում, նախագահական լիազորությունները նրա համար չեն, որ մեր բնակչին ծեծեք:
Չի ասել: Գուցե մի փոքր ծեծված թեմա է, բայց չես կարող չասել, որ այ, էսօրվա այս բռնությունների տուտը մինչև ձեզ է հասնում: Եթե ժամանակին մարդու իրավունքների համար պայքարեիք այնպես, ինչպես հիմա եք փորձում պայքարել, մենք բոլորովին այլ որակի իշխանություն և այլ որակի պետություն կունենայինք: Հարյուրներով մարդկանց ծեծելով, Կենտրոնում տներից հանում, լարում էին. հիմիկվա հռետորաբանությունն այն ժամանակ էր պետք օգտագործել: Եթե այն ժամանակ բռնություն տեսնելիս ծպտուն չէիք հանում, բարի եղեք, հիմա էլ լռեք: Թող Վարդան Հարությունյանը խոսի, Նինա Կարապետյանցը, Լևոն Բարսեղյանը, Շուշան Դոյդոյանը, Բորիս Նավասարդյանը, Աշոտ Մելիքյանը.... մարդիկ, որոնք թե՛ այն ժամանակ, թե՛ հիմա, վատ բան են տեսնում, աչք չեն փակում, բարձրաձայնում են: Այն ժամանակ էլ են պայքարել, որ իշխանությունները չչարաշահեն իրենց լիազորությունները, չլկտիանան, հիմա էլ: