Մարտի 1-ի զոհերի իրավահաջորդների և նրանց ներկայացուցիչների՝ դատական նիստերին իրենց ֆիզիկական մասնակցությունը դադարեցնելու մասին հայտարարությունը վրդովմունքի նոր ալիք է առաջացրել: Ներկայացնում ենք «Չորրորդ իշխանություն» թերթի նախկին հրապարակումներից մեկը:
«Չորրորդ իշխանություն», 25 հունվարի, 2012 թ.
Երեկ ՀՀ նախկին զինդատախազ, ՀԱԿ դատաիրավական հարցերով հանձնաժողովի նախագահ Գագիկ Ջհանգիրյանը «հակադարձեց» ՀՔԾ զեկույցին՝ փաստարկներով և առանձին դրվագների «քննությամբ» ապացուցելով, որ ՀՔԾ-ի վերջին զեկույցը ջուրծեծոցի է, որի մեխը բացառապես կեղծ տեղեկատվության տրամադրումն է ՀՀ քաղաքացուն, ինչպես նաև Հայաստանի «առաջընթացին» հետևող միջազգային հեղինակավոր կառույցներին։ Պարզվում է` ՀՔԾ «տեղեկատվական հաղորդումը» տեղադրված ինտերնետային կայքում, նոր հարցեր է հարուցել, որոնց մասին երեկ հանգամանորեն խոսեց Ջհանգիրյանը։ Տեխնիկական խնդիրներից ելնելով՝ չենք կարող զեկույցն ամբողջությամբ ներկայացնել, ուստի կփորձենք ներկայացնել մեր կողմից կարևորված հատվածները։
Ըստ Ջհանգիրյանի՝ ՀՔԾ նյութի շարադրանքից միանգամից երևում է. «Փաստահավաք խումբ ներկայացած և այստեղ պարզաբանումներ ու բացատրություններ տված բարձրաստիճան ոստիկանները, բանակի սպաները, փորձագետ-մասնագետները, նույնիսկ քննչական խմբի անդամ քննիչները, ՀՔԾ-ում միաբերան հրաժարվել են իրենց տված բացատրություններից, դժգոհել են, թե իրենց սխալ են հասկացել, իրենք նման բաներ չեն ասել, այլ բան է արձանագրվել, թե իրենց վրա ճնշել են և այլն»։ «Մնում է ցավ ապրել մեր բանակի ու ոստիկանության գնդապետների ու գեներալների թուլակամության ու անսկզբունքայնության համար»,- նշեց Ջհանգիրյանը։ Վերջինիս դիտարկմամբ՝
1. ՀՔԾ ու ՀՀ գլխավոր դատախազությունը Ազատության հրապարակում 2008թ. փետրվարի 19-ի նախագահական ընտրությունների արդյունքները բողոքարկող քաղաքացիների բազմահազարանոց խաղաղ հավաքները, երթերն ու ցույցերը չորս տարի ի վեր որակում են օրենքով սահմանված կարգի խախտմամբ զանգվածային միջոցառումներ, չնայած այն հանգամանքին, որ մինչև այսօր որևէ հայտնի ընդդիմադիր այդպես էլ դատի չի տրվել ու չի դատապարտվել ՀՀ քր. օր.-ի 2251 հոդվածով։
2. Մինչև օրս մարտի 1-ի առավոտյան Ազատության հրապարակում ոստիկանության, ներքին զորքերի, հատուկ նշանակության ջոկատայինների իրականացրած հակաօրինական ու վայրենի գործողություններին ինչ պատճառաբանություն ու բացատրություն ասես, որ չեն բերել, բայց այդպես էլ ոչ մի օրինական հիմնավորում չեն կարողացել ներկայացնել։ Այս առումով Ջհանգիրյանը մանրամասն ներկայացրեց, թե ինչպես են նախ մարտի 1-ին ոստիկանության գործողությունները ներկայացվել որպես շուրջօրյա ակցիաների «հարկադիր դադարեցման նպատակով ձեռնարկված միջոցառումներ»։ Ավելի ուշ հրաժարվել են այդ բացատրությունից, որովհետև պարզել են, որ ոստիկանությունը չի ունեցել այդ ակցիաները հարկադիր դադարեցնելու հիմքերը։ Այնուհետև, ստիպված փորձել են այդ գործողությունները տեղավորել, խցկել ՀՀ քրեական դատավարության շրջանակ, վերջիններս մեկնաբանել որպես «տեղանքի զննություն»՝ քննչական անհետաձգելի գործողության կատարում։ Սակայն այդ վարկածն էլ է ձախողվել, որովհետև պարզվել է, որ մոռացել են նախապես Ազատության հրապարակ հրավիրել մեծաթիվ քննչական խմբի, կրկնակի անգամ ավել ընթերակաների, բազմաթիվ փորձագետների և այլն։ Ու բացի այդ, այն չեն սկսել քննչական գործողությունների համար սովորաբար թույլատրելի ցերեկային ժամերին (7։00-22։00)։ Տեղեկատվական հաղորդագրության մեջ ՀՔԾ-ն ու գլխավոր դատախազությունը ի վերջո կանգ են առել, իրենց կարծիքով, նվազ խոցելի «տեղանքի հետազոտում» օպերատիվ-հետախուզական միջոցառման տարբերակի վրա։ Մինչդեռ նման միջոցառման իրականացման համար լիովին բավարար էին համապատասխան տեխնիկական միջոցներով հագեցած 2-3 օպերատիվ փոքր խմբերի գաղտնի, քողարկված գործունեությունը։ «Եզրակացությունը մեկն է՝ մարտի 1-ի առավոտյան Ազատության հրապարակում ոստիկանության գործողությունները կրել են բացահայտ ապօրինի, հանցավոր, իսկ ինքնապաշտպանության դիմած ՀՀ քաղաքացիներինը՝ օրինական ու իրավաչափ բնույթ։ Հանցավոր, հանրորեն վտանգավոր ոտնձգությունից պաշտպանվելը, անկախ այն հանգամանքից, թե ոտնձգություն կատարողը պետական պաշտոնյա է, ոստիկան թե հասարակ քաղաքացի, ինքնապաշտպանության դիմելը ՀՀ քր. օր.-ի 42-րդ հոդվածի համաձայն, ՀՀ յուրաքանչյուր քաղաքացու իրավունքն է, ընդ որում, «անձի կյանքի համար վտանգավոր բռնություն կամ այդպիսի բռնության իրական սպառնալիքով զուգորդված ոտնձգությունից պաշտպանվելիս կարող է պատճառվել ցանկացած վնաս, այդ թվում՝ մահ»։ Հետևաբար, հրազենով, հատուկ միջոցներով ու տեխնիկայով զինված ոստիկանության, ներքին զորքերի, բանակի, հատուկ նշանակության ստորաբաժանումների, ապօրինի զինված խմբերի հարձակումներից մարտի 1-2-ին Ազատության հրապարակում, ապա Մյասնիկյանի արձանին հարող տարածքներում պաշտպանվելու նպատակով քաղաքացիների ինքնաբուխ ձեռնարկած բոլոր քայլերը՝ սկսած բարիկադների կառուցումից, մինչև ինքնապաշտպանության նպատակով իրերի ու առարկաների հայթայթում՝ լիովին օրինաչափ ու օրինական գործողություններ են և ամբողջովին համապատասխանում են արարքի հանցավորությունը բացառող անհրաժեշտ պաշտպանության քրեաիրավական ինստիտուտի թե՛ տեսական և թե՛ օրենսդրական դրույթներին ու ձևակերպումներին»,- զեկույցից հատված ընթերցեց Ջհանգիրյանը։
3. Սպանությունների փաստերով հարուցված քրեական գործերով կատարված քննչական գործողութունների ծավալի ցուցադրումից բացի, նախաքննական մարմինը զգալի ջանքեր է գործադրել Համլետ Թադևոսյանի, Տիգրան Աբգարյանի և «Չերյոմուխա 7-ի» գործադրմամբ սպանությունների վերաբերյալ Փաստահավաք խմբի զեկույցներում վկայակոչված փաստերի, հայտնաբերված թերությունների ու հակասությունների, արված հետևությունների հերքման համար։ Փոխանակ Փաստահավաքի զեկույցներում վկայակոչված սպանությունների նոր հանգամանքները, ձեռք բերված նոր տվյալները դառնային առնվազն քննչական նոր վարկածների առաջքաշման, քննության ու ստուգման առարկա, ՀՔԾ-ն լծվել է Փաստահավաքի աշխատանքը ամեն գնով փնովելու, ձեռք բերված տվյալները, արված հետևությունները կասկածի տակ դնելու անշնորհակալ գործին։ Հատուկ աչքի է զարնում այն հանգամանքը, թե նախաքննական մարմինը ինչպես է փորձում սևացնել, վարկաբեկել բոլոր սպանվածներին (բացի ներքին զորքերի սպայից ու շարքայինից)։ Նրանք բոլորն առնվազն զանգվածային անկարգությունների մասնակիցներ են, մի մասը կազմակերպչական ինչ-ինչ գործողությունների դերակատարներն են, նույնիսկ նրանց վերաբերյալ ոչնչով չհիմնավորված օպերատիվ տեղեկություններ են հիշատակվել, դատվածություն ունենալու վկայակոչումներ և այլն։ Նպատակը, մեր կարծիքով, մեկն է՝ հասարակության, միջազգային կառույցների, դեպքերի իրական բնույթին անտեղյակ մարդկանց մեջ տպավորություն ստեղծել, թե սպանվածները քրեաբանական բացասական բնութագիր ունեցող անձինք են, մի խոսքով՝ հանցագործներ, և հենց հանցանքներ գործելու իրավիճակներում զոհվել ու սպանվել են։
4. ՀՔԾ-ն սույն տեղեկատվական հաղորդման մեջ նշում է, որ բանակի ստորաբաժանումները մշտապես գտնվել են ոստիկանության զորքերի և ոստիկանության ստորաբաժանումների թիկունքում և զանգվածային անկարգությունների մասնակիցների հետ անմիջական շփումներ չեն ունեցել։ Մինչդեռ որևէ փորձ չի արվել` քննության առարկա դարձնել ՀՀ ՊՆ նախարարի դեռևս փետրվարի 23-ի 0038 հույժ գաղտնի հրամանը և իրավական գնահատական տալ այդ հրամանին։ Արդյոք այդ հրամանի ընդունումն ու գործադրումը, ինչը հանգեցրել է մարդկային զոհերի ու այլ ծանր հետևանքների, իր մեջ առնվազն չի պարունակում իշխանազանցության, պաշտոնական դիրքի չարաշահման հատկանիշներ։ Լռության է մատնված Ռ. Քոչարյանի` մարտի 1-ի «Արտակարգ դրություն հայտարարելու մասին» հրամանագրի սահմանադրականության խնդիրը և մասնավորապես Արտակարգ դրության ռեժիմի ապահովմանը Պաշտպանության նախարարության ներգրավման օրինականությունը։ Արդյոք նման հրամանագիր ընդունելով Ռ. Քոչարյանը ակնհայտորեն դուրս չի եկել Սահմանադրությամբ ՀՀ նախագահին վերապահված լիազորությունների շրջանակից և ընդհանուր պատասխանատվություն չի կրում հետագա բոլոր հանցագործությունների ու վրա հասած ծանրագույն հետևանքների համար։ Չէ՞ որ քրեական հետապնդումից ՀՀ նախագահը անձեռնմխելի է միայն իր կարգավիճակից բխող գործողությունների համար, ասել է թե, եթե դրանց համար նա լիազորված է Սահմանադրությամբ։ Մինչդեռ, բանակի ներգրավման մասին Փաստահավաքի զեկույցում այդ հրամանագրի հակասահմանադրականությունը հաստատող սահմանադրագիտական անվիճարկելի հիմնավորումներ ու անառարկելի վկայություններ են ներկայացված։ «Մեր խորին համոզմամբ մարտի 1-2-ի իրադարձություններին բանակի հակասահմանադրական ներգրավումն է, որ անպարտության ու պաշտպանվածության պատրանք ու համոզվածություն է ստեղծել թե՛ ոստիկանության, ներքին զորքերի, հատուկ նշանակության ստորաբաժանումների և թե՛ ապօրինի զինված խմբերի մոտ, նրանց դրդել ծեծ ու ջարդի, թալանի, հրկիզումների ու սպանությունների։ Տեղեկատվական հաղորդման համակ լռությունը մատնում է ՀՀ գլխավոր դատախազության ու ՀՔԾ-ի վախը այս իրավական ակտերի իրավաչափության հարցի քննարկումից, թեկուզև նախաքննության շրջանակներում»,- ասաց Ջհանգիրյանը:
Շարունակությունը՝ հաջորդ համարում:
Գոհար Վեզիրյան