Օր օրի վիճակը սրվում է, բայց կարծես իշխանությունը մտադրություն չունի գոնե հիմա փոփոխություններ մտցնելու իր մարտավարության մեջ: Միգուցե, հնարավոր է թավշյա ճանապարհով գալ իշխանության: Դա հնարավոր է, երբ գործող իշխանությունը, չնայած իր ռեպրեսիվ բնույթին և իշխանությունը կոշտ միջոցներով պահելու հարուստ անցյալին, մի պահ կորցնում է նոր ուժ կիրառելու ռեսուրսը, սխալ հաշվարկում ընդվզման չափերը և արդյունքում տեղի է տալիս: Այդ ընթացքը կարելի է անվանել թավշյա հեղափոխություն:
Բայց լրիվ այլ իրավիճակ է ստեղծվում, երբ նման հետագիծ ունեցողները ոչ թե հեռանում են քաղաքական ասպարեզից, այլ շարունակում են արդեն ընդդիմադիր կարգավիճակում պահպանել Հայաստանի պես երկրի համար չտեսնված ֆինանսական և մեդիա ռեսուրսներ: Եվ դրանք նրանց միակ ռեսուրսները չեն: Ֆինանսներին ու մեդիային պետք է գումարել իշխանության անհետևողականության արդյունքում արդարադատության և իրավապահ համակարգների կադրային այն բազայի պահպանումը, որը շատ ու շատ պատճառներով կարոտախտի զգացում ունի անցյալի նկատմամբ: Այդ կարոտախտին դժվար է հակադարձել միայն լայվերով ու թավիշի նկատմամբ սիրո խոստովանություններով:
Մասնավորապես Նիկոլ Փաշինյանը նմանվում է այն տղամարդուն, որ ընտանիք ստեղծելուց հետո չի ցանկանում վերանայել իր նախկին սովորույթները և համոզված է, որ կարող է շարունակել նախկին կյանքը՝ չնայած որ ամուսնացել է և ունի նոր պատասխանատվություններ:
Ինչ է ասում Փաշինյանը: Տեսաք, որ թավշյա ճանապարհով հնարավոր եղավ իշխանափոխություն կատարել, մինչդեռ շատերը դրան չէին հավատում և գտնում էին, որ միայն ուժով է պետք հակադրվել Քոչարյանի ու Սարգսյանի ռեժիմներին: Մինչդեռ մենք դա արեցինք առանց ուժի կիրառման: Այո, ամեն ինչ այդպես է: Բայց դա ամենևին չի նշանակում, որ միևնույն գործիքակազմը կարող է կրկին աշխատել՝ հատկապես հաշվի առնելով, որ փոխվել են տեղերը, իսկ նախկինները դուրս են եկել նոկաուտից:
Եթե երկրի ներկայիս ղեկավարին հետապնդում է Մահաթմա Գանդիի փառքը, դա ուրիշ բան: Պետք է համակերպվել և սպասել, թե ինչով կավարտվի այս պատմությունը և արդյունքում կունենա՞նք մեր Գանդիին, թե՞ ոչ: Բայց վերջին զարգացումները ցույց են տալիս, որ նախկիններն առանձնապես տրամադրված չեն օգնելու նոր Գանդի կերտելուն և չեն խորշում հնարավոր բոլոր մեծ ու փոքր սադրանքներից, անգամ Արցախը վտանգելուց, միայն թե պատմության ընթացքը կրկին իրենց օգտին շրջվի:
Աժ փոխնախագահի վրա ձեռք բարձրացնելուց հետո իշխանությունը պետք է վերանայի իր քաղաքականությունը և հստակ ցուցադրի, թե ով է իրավիճակի տերը: Հակառակ պարագայում իշխանության և հասարակության ակտիվ ներկայացուցիչների հանդեպ նախկինների սադրանքները և հաշվեհարդարները աճելու են երկրաչափական պրոգրեսիայով: Իսկ դա օրինաչափորեն կհանգուցալուծվի նոր հոկտեմբերի 27-ով:
Արիս Վաղարշակյան