Ռուբեն Մելիքյանը ֆեյսբուքի իր էջում գրել է. «Մարդիկ արդեն բացիեբաց խոսում են հունիսին Ստեփանակերտը Բաքվի վերահսկողության տակ անցնելու մասին։ Կարճ ասած՝ 1) Պետք է ամեն ինչ անել, որ թուրքնիկոլը հնարավորինս քիչ քվե ստանա։ 2) Պետք է ամեն ինչ անել, որ հնարավորինս սահմանափակվեն ընտրությունները կեղծելու՝ թուրքնիկոլի հնարավորությունները։ 3) Պետք է գիտակցել, որ ցանկացած թուրքնիկոլական թշնամի է։ Պետք է ձերբազատվել թուրքնիկոլականների նկատմամբ որևէ խղճահարությունից»:
«ՉԻ». Ահա այսպես է լինում, որ այլ հաստիքների զբաղվածության պատճառով մարդը որոշում է զբաղվել իրավապաշտպանությամբ: Թերևս աշխարհում ոչ մի այլ իրավապաշտպան այս քանակի ատելություն և ապատեղեկատվություն չի տարածում:
Մի քիչ ուղեղին զոռ տալու դեպքում Մելիքյանը կհասկանար, որ հիմա Նիկոլը չի պաշտպանում Ստեփանակերտը: Արցախի ներկա սահմանների երաշխավորը Ռուսաստանն է, և եթե Նիկոլը շատ էլ ուզենա, չի կարողանա հանձնել Ստեփանակերտը:
Քեռու գանձին թվում է, թե մարդիկ ի վիճակի չեն մեկին գումարել մեկ և ստանալ երկուս: Իրեն թվում է, որ ամեն դեպքում թուրքերի հետ ձեռք ձեռքի տալով և ապատեղեկատվություն տարածելով՝ կարելի է հասնել քաղաքական նպատակների իրագործմանը: Թե արդյունքում ինչ վնասներ կկրեն Արցախը և Հայաստանը, Մելիքյանին առանձնապես չի մտահոգում: